Toen ik dit typte, dacht ik aan het gedicht dat ik in de vierde klas van de MULO uit mijn hoofd heb moeten leren. Maar dat ging over een raaf en een vos..... Wie herkent het nog?
Meester raaf zat in een eikenboom/Hij klemde in zijn bek een heerlijk brokje kaas uit Gouda/Meester vos, gelokt door deze droom/Van geur, keek op en sprak: "Doctor honoris causa. Ja en dan wel in het Frans he? Maître Corbeau, sur un arbre perché/Tenait en son bec un fromage/Maître Renard, par l'odeur alléché/Lui tint à peu près ce langage…. Kom daar nog maar eens om.
Kauwen en eksters, we hebben het er niet zo op. Ze vreten alles op, roven nestjes met lieve kleine mereltjes leeg, of het nu een eitje is dan wel de kleintjes zelf en die ogen van de kauw.... of ie je altijd te slim af is. Yolanda en ik hebben beide soorten in de tuin. En in eerste instantie deed ik verwoede pogingen om ze weg te jagen, want de pindakaaspot was zo gevonden, laat staan de pinda's. Voor de pindakaaspot had ik een mooi gaasbolletje gevonden. Die staat op een standaard zo'n 2 meter van onze tuinstoelen en de mezen trekken zich weinig van ons aan...
En de herrie die ze maken; het zijn aanwezige vogels....
Wat mij opviel vorig jaar, was hoe zij met hun kroost omgaan. Die jengelen steeds en zelfs als die jongen al flink aan de maat zijn en het voedsel voor hun neus ligt, dan nog steeds jengelen. De ouders geven er geen aandacht meer aan, min of meer om ze te dwingen zelf aan de bak te gaan. Maar ze praten tegen elkaar; de ouders onderling, maar ook tegen hun kinderen. En niet dat harde kraken, maar echt kleine krakjes die dan beantwoord worden. Ik vond dat steeds mooier klinken. Prompt dat ik dat ook in bomen bij ons in de straat ging horen.
De kauw en de ekster moeten elkaar niet en soms denk ik dat de ekster hoger in hiërarchie staat, maar dan is er weer een kauw die behoorlijk assertief is. Dan gaan de vleugels naar beneden. Het zijn bijzondere vogels. We zullen nooit vrienden worden. Dat gebeurt alleen als je een kleintje uit het nest grootbrengt. Ik kan mij nog een foto uit de Panorama herinneren van meer dan 40 jaar geleden van een bouwvakker in Engeland die op 1 schouder een zak cement had liggen en op de andere een kauw, die altijd mee naar het werk ging. Lang heb ik ook zo'n vriendje willen hebben, maar ja, dan krijg je een vriendinnetje en liggen de prioritieten ergens anders. Maar ik ga nu anders om met deze baasjes...
We hebben nu 2 grote zakken voer, waarvan 1 met onkruidzaad (bij de Hornbach, kost niks...) waar ze helemaal lijp van zijn. Ik vul dat aan met gewelde rozijnen. 's Ochtends komen eerst de kauwen en eksters, afgewisseld met een paar duiven en torteltjes. Er blijft altijd wel een rozijn voor de merel over, die af en toe zelfs zijn vrouw meeneemt. De rest, dat door het gaas gaat, wordt door de heggenmussen opgegeten, want pimpels en koolmezen hebben het veel te druk met de pinda's en pindakaas.
De jonge eksters hebben een rommelig verenpak en het witte deel, dat bij de volwassen ekster altijd echt spierwit is, is gorig. Ik weet niet of dat nu komt omdat ze nog onvoldoende aandacht aan hun veren besteden of dat dat hoort bij het jong zijn.
In Hans Dorrestijns vogelgids vertelt hij van kauwtjes die een koppel voor het leven zijn. Een tijdje geleden las ik dat ze in groepen bij elkaar leven en dat de mannetjes nadrukkelijk in de gaten houden wie bij wie hoort. Valt er een mannetje weg, dan wordt zijn plek direct ingenomen door zo'n oplettend mannetje. Het is eigenlijk net als bij de mensen; ik hoor het de mannen van Radio Bergeijk zo zeggen......
Eén kauw is bij ons al vrij mak, want vliegt niet direct weg als ik de tuindeur open doe. Het is altijd dezelfde want er hangt een veer in zijn rechterflank uit zijn verenpak. Kom ik te dichtbij dan dient de grote dennenboom als uitzicht. Het enige nadeel is dat ze overal op gaan zitten. Buiten eten betekent dat ik eerst de stoelen moet schoonmaken. En zo heeft alles zijn prijs, maar ja, je wilt vogels in de tuin hè...…. Straks wordt het weer tijd voor de roodborstjes, wolfjes in schaapskleren zoals we weten. Maar die krijg je helemaal gek met meelwormen; ook goedkoop bij de Hornbach overigens.
Ik begin zelfs al tegen ze te praten, dus nu moet ik gaan opletten....